Hahay!, Hindi natin man’ lan natin namalayan, sa bilis ng takbo ng oras, araw… kailangan na nating magpaalam sa isa’t isa. Dalawang taon?! kulang para sa mga taong tunay na nagbigay ng pagkakataong nakisama ng tunay na walang hangad na iba para sa pangsariling adhikain. (kilala mo naman kung san ka!) at Delubyo, para sa mga taong makitid ang pag-iisip na wala ng inisip kundi ang sarili, in short ang mga PLASTIK. Don’t worry guys, kahit anu pa man ang nangyari sa maikling panahon natin pagsasama ay may mga bagay ako napatunayan at natutunan dahil sa inyo at higit sa lahat pinaunawa nyo sa akin kung papaano maging isang mabuting tao kung hindi man’ sa inyo baka sa iba. (pwede!) Tamporurot?! Uo, pero lumipas na at inunawa ko na. Salamas sa memories. Minsan lang naman ay iniisip ko masama bang maging totoo at buksan mo ang puso mo para makipagkaibigan? (achut,drama!) Sa huli wala ako pinagsisisihan. This is life.
Ganito ata’ talaga ang buhay, walang katiyakan kung ano ang mangyayari sa kinabukasan?! Kahit na siguro na naplano o na eh may sablay pa rin. (depende nalang kung manghuhhula ka! busseeet!) Sa ending kailangan mo tanggapin kung ano man’ ang kakalabasan. Acceptance is very important para maging mapayapa ang pagMOVE ON. (gudluk!)
hayst. Malungkot ako dahil magkakahiwalay na tayo, magiging isang alaala na lamang ang mga masasayang pinagsaahan natin. Masaya, dahil pinagbigyan tayo ng isang pagkakataon na magkrus ang mga landas natin para sa isang magandang relasyon bilang magkakaibigan. whew. (seriously kakaiyak!) pero ganun talaga….
Alam ko naman hindi ito pamamaalam (ndi ako mamamatay, masamang damo to’), Magkikita pa tayo mga Friendships! Sa takdang Panahon. 🙂
Ito walang halong kaplastikan, Mamimiss ko kayo! Sana wag’ kayo makalimot. Salamas ng Maraming marami.
Hanggang sa muli Texas Chicken.
Filed under: achut | 3 Comments »
You must be logged in to post a comment.